W tym roku mija 82. rocznica Zbrodni Katyńskiej. Od 15 lat, Dzień Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej obchodzimy 13 kwietnia. Tego dnia w  1943 r.  III Rzesza ujawniła   informacje o odkryciu masowych grobów oficerów Wojska Polskiego.

Wiosną 1940 r. sowiecka policja polityczna – NKWD, na bezpośredni rozkaz Stalina i jego najbliższych współpracowników, zamordowała blisko 22 tys. obywateli Rzeczypospolitej. Było wśród nich 14,5 tys. jeńców wojennych – oficerów i policjantów – z obozów w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie oraz 7,3 tys. więźniów aresztowanych w okupowanej przez Związek Sowiecki wschodniej części Polski. Masowych egzekucji dokonano w Katyniu, Charkowie, Kalininie, Mińsku i  Kijowie.  Władze ZSRS postanowiły zgładzić tysiące bezbronnych Polaków, ponieważ nie ulegli oni prowadzonej wobec nich propagandzie i pozostali wierni swojej Ojczyźnie.

Słowo „Katyń” to symbol eksterminacji polskiej elity, ale także kłamstwa, które w zamyśle sowieckich oprawców, miało spowodować, że prawda nigdy nie zostanie odkryta. Stało się inaczej, a pamięć o Katyniu, szczególnie w obliczu wojny na Ukrainie, nabiera nowego  dramatycznego przesłania. Świat z przerażeniem spogląda na Buczę, Hostomel, Mariupol – kolejne ludobójstwo i kolejne kłamstwa. Winni zbrodni sprzed 80 lat nie zostali ukarani, co dzisiaj daje poczucie bezkarności ich naśladowcom, którzy w imię własnych, imperialnych ambicji popełniają podobne zbrodnie. Dziś Katyń to przede wszystkim obowiązek pamięci o ludziach, którzy za niezłomną wierność Polsce zapłacili życiem. To także przestroga dla całego świata i kolejnych pokoleń, że zapomniane lub nierozliczone zbrodnie  mogą się powtórzyć.