W środę, 1 września 2021 r. obchodzimy 82. rocznicę napaści nazistowskich Niemiec na Polskę, rocznicę heroicznej walki podjętej przez tysiące polskich żołnierzy w obronie Ojczyzny. Agresja na Polskę, która  była wynikiem tajnego porozumienia między III Rzeszą Adolfa Hitlera a ZSRS Józefa Stalina, rozpoczęła trwającą 6 lat II wojnę światową.  Pierwsze bomby spadły na śpiący Wieluń o godz 4.40, pięć minut później pancernik Szlezwig – Holstein rozpoczął ostrzał  polskiej strażnicy na Westerplatte.

Polska, związana układami sojuszniczymi z Wielką Brytanią i Francją,  przygotowana była  do krótkotrwałej samodzielnej obrony. Nasi sojusznicy, mimo wypowiedzenia wojny Niemcom, nie rozpoczęli działań ofensywnych.  Na froncie polscy żołnierze pozostali osamotnieni. Nadziei dodawał płynący w eterze komunikat „Westerplatte broni się nadal”. Placówka, która miała powstrzymać przeciwnika przez 6 godzin, wytrwała 7 dni.

Niemcy wystawili 1 mln 850 tys. żołnierzy, 11 tys. dział, 2 800 czołgów i 2000 samolotów. Wojsko Polskie dysponowało armią 950 tys. żołnierzy, 4,8 tys. dział, czołgami w liczbie 700 i pięciokrotnie mniejszą liczbą samolotów. Mimo tak wielkiej dysproporcji sił polscy żołnierze walczyli z największym poświęceniem w bitwach pod Mławą, nad Bzurą, Tomaszowem Lubelskim, w obronie Wizny, Warszawy i w wielu innych miejscach.  Kolejny cios spadł 17 września, kiedy Polska została zaatakowana przez  1,5 milionową Armię Czerwoną. W obliczu dwóch straszliwych totalitaryzmów: hitlerowskiego i sowieckiego Rzeczpospolita  nie miała żadnych szans. Wraz z końcem wojny obronnej, który nastąpił 6 października, po kapitulacji pod Kockiem Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie” gen. Franciszka  Kleeberga rozpoczął się trudny czas okupacji. Wspólna walka w koalicji antyhitlerowskiej doprowadziła ostatecznie do zwycięstwa, ale cena była bardzo wysoka – II wojna światowa pochłonęła około 50 milionów ofiar, z tego  6 milionów to byli Polacy.

Dziś wspominając te tragiczne wydarzenia musimy pamiętać, że przeszłość tłumaczy teraźniejszość, dlatego tak ważne jest przeciwstawianie się wszelkim przejawom dyskryminacji, rasizmu i szowinizmu oraz budowanie pokojowej koegzystencji między narodami. Taka postawa jest naszym obowiązkiem wobec wszystkich poległych i pomordowanych, którym oddajemy hołd.